De komende jaren publiceert Uitgeefhuis Nieuw Amsterdam voorafgaand aan de Boekenweek gedichten over het thema van de Boekenweek. En ieder jaar in één specifieke dichtvorm. Voor deze eerste editie is gekozen voor sonnet. Dit jaar bevat de bundel gedichten van de dichters van Wereldbibliotheek en Nieuw Amsterdam. In de komende jaren staat deelname open voor iedere dichter.

Met Kreek Daey Ouwens, Peter Theunynck, Liesbeth Lagemaat, Samuel Vriezen, Paul Meeuws, Ben Zwaal, Peter van Lier, Lies Vangasse, Jacobus Bos, Han van de Vegt, Hans Dekkers, Annemarie Estor, Kurt de Boodt, Laurens Ham, Anne van Amstel, Emma Crebolder, Florence Tonk, Gerry van der Linden, Guus Luijters, Jabik Veenbaas, Jos Versteegen, Marc Tritsmans, Pieter de Bruijn Kops, Sander Meij, Anne-Fleur van der Heiden, Dorien Dijkhuis, Edwin Fagel, Pim te Bokkel

‘Het begon eigenlijk op de middelbare school, zoals denk ik zoveel dichters beginnen, als gevolg van een verliefdheid. Die verliefdheid dat was voor mij een heel afstandelijk iets, een bewondering op afstand. Wat tot gevolg had dat als het meisje mij een keer aansprak dat ik totaal bevroor, als door een bliksem getroffen zeg maar.’ Daan en Jens bezoeken Edwin Fagel in zijn schrijfkamer in Nijmegen.

Luister de podcast hier.

Maarten Buser schrijft in Poëziekrant over het extatische landschap in: ‘Het sterk lyrische karakter van de gedichten lijken (sic) ver af te staan van Fagels eerdere, ingehouden bundels (veelal met een anekdotische toon, waarachter meestal veel gebeurde), maar de bundel is eigenlijk een logische ontwikkeling: nul had al een sterk mystieke inslag, en ook de eerste twee bundels hadden duidelijk lyrische trekken. Vergeleken met die bundels valt de vierde, door die nadruk op de lyriek, toch abstracter en daardoor afstandelijker uit.”

Piet Windhorst schrijft op Leeskost over het extatische landschap in: “Deze dichtbundel is zeker experimenteel te noemen, met de korte zinnen en het gebruik van & in plaats van ‘en’. De dichter is daar heel consequent in. Hij gebruikt geen hoofdletters, alleen als het gaat om ‘de vrouw’. Vaak gaat het in een gedicht om een zeer individuele emotie en verbeelding. Voor de lezer is het soms moeilijk mee te gaan in de verbeeldingswereld, ‘het extatische landschap’ van de dichter.

Originele, zeer persoonlijke gedichten.”

Ruben Hofma schrijft in het Friesch Dagblad over het extatische landschap in:

“Verwacht geen simpele gedichten wanneer een dichter als Fagel in een soort trance raakt om iets dat zich qua gevoel en in gedachten op grote afstand lijkt te bevinden, te voelen en te beschouwen en te verwoorden. Wat dat betreft heeft het iets profetisch. […] Hoe dan ook maakt de bundel indruk. Die is origineel in thema en uitwerking, diepzinnig en meevoerend, strak gecomponeerd en laat zich herlezen.”

Onder de titel ‘Een solitair pad’ publiceert AnneMieke Vulkers in Awater een recensie over het extatische landschap in:

‘Uiterst sterk wordt het onzegbare weergegeven door stamelend de woorden af te breken […]. De nadruk op de mystieke ervaring heeft ook een keerzijde. De weg van de mysticus kan immers alleen een solitair pad zijn. De extase van Fagel is dan ook een persoonlijke vervoering, met als uitgangspunt een specifiek mannelijke beleving waarin erotiek en een eigen opvatting van mysticisme samenkomen. De vrouw, enerzijds als godheid en anderzijds als offergave. Aan beide zijden van dit spectrum manifesteert zich een problematisch vrouwbeeld, dat niet voor elke lezer herkenbaar zal zijn. Wie bereid is wel met Edwin Fagel mee te gaan, wacht een bundel vol intrigerende beelden.’

‘Mystiek’ is een bijzonder rijk en uitgestrekt gebied waar dichters en kunstenaars zich al eeuwen lang in bewegen. Hetzelfde geldt voor de erotiek. In zijn De erotiek vat de Franse ‘filosoof van het kwaad’ Georges Bataille de liefdesdaad op als een schending: om één te worden met het goddelijke moet het geschonden worden. Dat is een schandaal: niet het schandaal van de kunst, maar het schandaal van het bestaan. De kunst kan het niet laten bij die constatering, maar moet (dat kan niet anders) daar iets tegenover stellen. Bataille begint zijn betoog bij waar het menselijk denken begint: in de grotten van Lascaux.

Edwin Fagel, die in zijn recent verschenen vierde dichtbundel het extatische landschap in het raakvlak van mystiek en erotiek verkent, presenteert een avond waarin verschillende dichters en kunstenaars over deze onderwerpen komen te spreken. Het wordt een avond over de filosofische, theologische en maatschappelijke implicaties van kunst die zich bezighoudt met mystiek en erotiek.

Read more